Προχθές είδα ένα όνειρο… Καθόμουν λέει σε ένα τραπέζι και προσγειώθηκε μπροστά μου μια σταβλίσια μπριζόλα. Στη θέα της αισθάνθηκα σαν τον Φρέντ Φλίνστοουν, το ομολογώ. Ναι, θύμιζε κάτι από δεινόσαυρο τώρα που το ξανασκέφτομαι! Την κοίταξα και εκείνη με κοίταξε πίσω. Με νόημα και νάζι, να σιγοψήνεται ακόμα, το βουτυράκι που κάποιος θεός εναπόθεσε επάνω της τα λιώνει για πάρτυ της αργά και βασανιστικά. Έκοψα ένα κομμάτι από αυτήν την λαχταριστή ανακάλυψη και αναφώνησα “O my…”. Ψημένη τέλεια. Τόσο όσο πρέπει. Τα μπαχαρικά να απογειώνουν τόσο σωστά με τη γεύση που θα έπρεπε να το διδασκόμαστε κάπου σε κάποιο μάθημα βρε αδερφέ, όλοι εμείς οι κοιλιόδουλοι επίδοξοι ψήστες.
Μετά το σκηνικό άλλαξε και εμφανίστηκε ένα κοντοσούβλι, ονόματι kokobongo, να κρέμεται από μια σιδερένια βέργα προκαλώντας με σε αδίστακτη μονομαχία καταβρόχθισης του. Το έφαγα και αυτό, αυτό του άξιζε.
Μετά το σκηνικό άλλαξε ξανά και ένα rib eye μου έκλεισε το eye. Οι σιελογόνοι αδένες μου ενεργοποιήθηκαν έντονα. Πάλι ένα βουτυράκι σιγοέλιωνε πάνωθέ του, μπα παναθεμά το. Αναγκάστηκα να το φάω και αυτό.
Μετά ξύπνησα, και ήταν όλα αλήθεια, εκεί μπροστά μου! Ή τέλος πάντων ότι είχε μείνει από αυτά! Το Kozi’s, φίλη μου, είναι ένα μαγαζί για καλοφαγάδες αποκλειστικά. Θα φας τα πιο ωραία κρέατα. Το μυστικό είναι στο ψήσιμο και τα μπαχαρικά της νοτιο-Αφρικάνικης κουζίνας.
Αναγκαστικά θα πας και θα ξαναπάς για να τα φας όλα. Θεϊκά μπέργκερ, μπριζολάρες, rib eye, κοντοσούβλια σε ότι εκδοχή κρέατος θες, ήτοι χοιρινό, κοτόπουλο, μοσχάρι κάθε ένα με διαφορετικά μπαχαρικά και σάλτσα για να αναδείξει την γεύση του κάθε είδους κρέατος. Ψαγμενιά?
Μετά φάε ένα γλυκάκι γιατί κάθε γεύμα που σέβεται τον εαυτό του τελειώνει με γλυκάκι!
Άσε το τηλέφωνο κάτω δεν δέχονται κρατήσεις. Ετοιμάσου λοιπόν και πήγαινε νωρίς να βρεις τραπέζι αλλιώς κινδυνεύεις να περιμένεις στην ουρά που δημιουργείται κάθε μα κάθε βράδυ και να περιμένεις πολύ μα πολύ ώρα. Όσο όμως θα κάθεσαι ήδη- γιατί θα ακολουθήσεις τη συμβουλή μου- θα παρατηρήσεις ότι κανείς δεν φεύγει. Γιατί πραγματικά αξίζει.
«Μια μπουκιά όντως μπορεί να ανοίξει τις πύλες του παραδείσου»
Δεληγιώργη Μαρία, 2016
Kozi’s Παναγή Τσαλδάρη 32-34 στα Μελίσσια.
Διάβασε ακόμη:
