Είναι απίστευτο το συναίσθημα όταν πεινάς, να βλέπεις το σερβιτόρο με το πιάτο σου να έρχεται προς το μέρος σου. Ένα μεγάλο μέρος της διαδικασίας κατανάλωσης φαγητού έχει να κάνει και με την όψη του. Να φαίνεται λαχταριστό, να είναι όμορφα σερβιρισμένο.
Τι γίνεται όμως όταν δεν μπορείς να δεις τίποτα από όλα αυτά; Ούτε καν την αίθουσα του εστιατορίου;
Κάποια χρόνια πριν επισκεφτήκαμε το εστιατόριο Dunkel Restaurant στο Βερολίνο. Το ασύλληπτο κόνσεπτ του εστιατορίου είναι να φας ένα γεύμα σαν να ήσουν τυφλός! Για να επιτευχθεί αυτό επικρατεί απόλυτο σκοτάδι στα σάλα του εστιατορίου, απαγορεύονται τα κινητά τηλέφωνα και τα φωτεινά ρολόγια. Μια εύλογη ερώτηση είναι πως μπορεί να σε σερβίρει κάποιος σε τέτοιες συνθήκες; Μπορεί να σε σερβίρει κάποιος που ούτως η άλλως ζει σε τέτοιες συνθήκες, ένας τυφλός σερβιτόρος.
Η διαδικασία που ακολουθείται είναι να επιλέξεις το μενού που επιθυμείς στο φουαγιέ όπου υπάρχει φως. Το μενού όμως είναι κωδικοποιημένο! Για παράδειγμα ως πρώτο πιάτο διαλέξαμε τη σαλάτα: «Ο Καίσαρας με την Κλεοπάτρα αγκαλιάζονται και κυλιούνται στα λιβάδια». Μέσα από αυτό πρέπει να φανταστείς τι μπορεί να είναι αυτό που τελικά θα φας!
Ύστερα έρχεται ο σερβιτόρος να παραλάβει τα άτομα που θα εξυπηρετήσει στο πόστο του. Οι πελάτες μπήκαμε στη σειρά ο ένας πίσω από τον άλλον και πιάσαμε τους ώμους του μπροστινού μας, με πρώτο το σερβιτόρο. Μας οδήγησε στην θεοσκότεινη σάλα και έναν -έναν μας κατεύθυνε σχεδόν αγκαλιά να κάτσουμε στο τραπέζι μας.
Εξερευνάς με τα δάχτυλά σου το τραπέζι για διαπιστώσεις που είναι το πιρούνι, το πιάτο, το ποτήρι σου. Στο πρώτο πιάτο αναρωτιέσαι πως θα φας. Η απάντηση είναι μια χαρά! Χρησιμοποιείς ότι σε βολεύει, είτε αυτό είναι πιρούνι ή τα χέρια σου ή και τα δύο. Το ανθρώπινο σώμα είναι πολύ καλά προγραμματισμένο να βρει τρόπους να φέρει εις πέρας διαδικασίες όσον αφορά τη επιβίωση. Ίσως σου πέσει μια μπουκιά κάτω αλλά μην μου πεις πως δεν σου έχει τύχει και σε ένα οποιοδήποτε γεύμα σου.
Το φαγητό είναι εξαιρετικό. Που ήταν ο Καίσαρας και που η Κλεοπάτρα δεν είμαστε σίγουροι ότι καταφέραμε να εντοπίσουμε ακριβώς! Γευτήκαμε μια πανδαισία λαχανικών με κομμάτια από γλυκά μαριναρισμένο παντζάρι και γλυκόξινη σος.
Πέρασαν σχεδόν δύο ώρες μέσα στο σκοτάδι και ούτε που το καταλάβαμε! Βγήκαμε με τον ίδιο τρόπο που μπήκαμε. Είχαμε την ευκαιρία να δούμε και το κανονικό μενού και να συγκρίνουμε αν καταλάβαμε σωστά τι φάγαμε! Τα πάντα ήταν λουσμένα στο φως του ήλιου έξω στο δρόμο και ξαφνικά όλα ήταν λίγο περίεργα.
Στο Dunkel Restaurant εκτός από καλό φαγητό "αγοράσαμε" μια εμπειρία ζωής.
Σκοτεινά εστιατόρια βρίσκονται σε πολλές χώρες του κόσμου και σε ορισμένα από αυτά παραχωρείται μέρος ων εσόδων σε διάφορα ιδρύματα.
** Το άρθρο δεν περιλαμβάνει φωτογραφίες για εύλογους λόγους!
Διάβασε ακόμη:
