Να 'μαστε λοιπόν στη νοτιότερη των Σποράδων, στην όμορφη Σκύρο.
Μια ώρα συν άλλη μισή διαρκεί το ταξίδι με το καράβι από το λιμάνι της Κύμης με κατεύθυνση το λιμάνι της Σκύρου. Μόλις 12 ευρώ το πήγαινε για έναν ενήλικα, 25 ευρώ για το αμάξι και άλλα τόσα για την επιστροφή μας κόστισαν τα εισιτήρια. Περιττό να εκφράσω την αμέριστη αγάπη μου για την ναυτιλιακή εταιρεία για τις τιμές αυτές. Το γεγονός ότι τα χρήματα που εξοικονόμησα από τα εισιτήρια, από το να πήγαινα σε οποιοδήποτε άλλο νησί, με έκαναν να περάσω σούπερ ουάου και να μην γυρίσω με πονοκέφαλο πίσω στην πρωτεύουσα και να τρώω για τον υπόλοιπο μήνα μακαρόνια νερόβραστα.
Το νησί μπορεί να χαρακτηριστεί μικρό. Η χώρα της Σκύρου απέχει από το λιμάνι γύρω στα 25’ λεπτά. Από τη χώρα και μέχρι και την πιο μακρινή παραλία θα χρειαστείς γύρω στη μια ώρα. Προτείνω, εκ πείρας, διαμονή στα Μαγαζιά ή στο Μώλο γιατί είναι κάτω ακριβώς από τη χώρα και πάνω στη θάλασσα. Οπότε μπορείς το πρωί να περπατάς κυριολεκτικά 5 λεπτά και να βουτάς στα υπέροχα κρυστάλλινα νερά που περιτριγυρίζουν το νησί και το βραδάκι να ανεβαίνεις με τα πόδια τα γραφικά καλντερίμια με σκαλιά και να φτάνεις στη χώρα.
Το νησί μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί και ήσυχο. Ήρεμος κόσμος απολάμβανε το μπάνιο του, τον καφέ του, το φαγητό του, το ποτό του… Ως επί τω πλείστων το προφίλ των τουριστών είναι σε ποσοστά 60% οικογένειες με ένα ή δύο μικρά παιδιά, 20% ζευγάρια και 20% παρέες νεαρής ηλικίας. Αυτό δίνει στο νησί μια γοητευτική ηρεμία που γιατρεύει και τα πιο τρελαμένα και στρεσαρισμένα, από τη δουλειά, μυαλά.
Οι παραλίες του νησιού είναι αυτό που ακριβώς χρειάζεσαι. Θα βρεις και με βότσαλο και με άμμο. Beach bars ή ταβέρνες - beach bars wanna be - υπάρχουν σχεδόν σε όλες τις παραλίες, οπότε δεν θα χρειαστεί να κουβαλήσεις καρεκλάκια, ψυγειάκια κτλ κτλ. Τα νερά είναι τόσο καθαρά που μπορείς να μετρήσεις τα βότσαλα κάτω από το νερό.
Η χώρα της Σκύρου είναι αρκετά μικρούλα τόσο όσο να μην κουραστείς να την περπατήσεις. Ωστόσο διαθέτει πολλές επιλογές από μαγαζάκια για φαγητό και ποτό. Νυχτερινή ζωή θα βρεις στη χώρα και στο λιμάνι. Τίμια μπαράκια για χαλαρή φάση, σούπερ μπαράκια για πιο ντάπα-ντούπα φάση. Αξίζει η βόλτα στην πλατεία του Μπρούκ, στο Σκυριανό σπίτι και στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου στο πιο ψηλό σημείο του νησιού. Επίσης μην παραλείψεις την βόλτα σε κάποια από τις φάρμες του νησιού με τα μικρούλια και γλυκούλια σκυριανά αλογάκια! Δεν είναι πόνυ που έφεραν εκεί για να κάνουν βόλτα οι τουρίστες. Είναι είδος αλόγου που υπάρχει μόνο στη Σκύρο και απαγορεύεται να εξαχθεί!
Στη χώρα όπως και σε πολλά άλλα σημεία στο νησί θα βρεις μαγαζάκια με ξυλόγλυπτα και με κεραμικά. Το νησί διαθέτει μακράν παράδοση στις τέχνες αυτές. Την δεκαετία των 80’s τα περισσότερα σπίτια στην Αθήνα διακοσμούνταν με μινιατούρες επιπλάκια της Σκύρου, αλλά και καρεκλάκια σε κανονικό ή παιδικό μέγεθος. Επίσης στα περισσότερα χωριά της Εύβοιας σε παλιά σπίτια βρίσκεις ακόμα σκυριανά πιάτα να κρέμονται στους τοίχους. Αυτά πρέπει να αποτελέσουν τα σουβενίρ σου!
Και τώρα επειδή πολύ κρατήθηκα ας πάμε στο αγαπημένο των αγαπημένων θέμα μας. Το φαγητό! Σκυριανό φαγητό λέμε και κλαίμε… Βασικά τουναντίον, η ανάμνηση του φαγητού στη Σκύρο σου προκαλεί ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη! Από πού να πρωτοξεκινήσω δεν ξέρω, οπότε θα πω αρχικά για το πιο εντυπωσιακό πιάτο της Σκύρου, την αστακομακαρονάδα. Πολλοί λένε πως η αστακομακαρονάδα πρωτομαγειρεύτηκε εδώ. Οι σκυριανοί παππούδες και γιαγιάδες λένε πως στα παλιά τα χρόνια οι αστακοί ήταν τόσοι πολλοί που δεν χρειαζόταν να πας για ψάρεμα απλά να κάνεις μια βόλτα στις ακτές και εκεί μπορούσες να τους μαζέψεις με τα χέρια. Η ιστορία θέλει την αυθεντική συνταγή να μην είναι αυτή με την κόκκινη σάλτσα αλλά με άσπρη, διότι την τότε εποχή δεν μπορούσαν να έχουν ντομάτες πέρα από τους καλοκαιρινούς μήνες οπότε σέρβιραν τον αστακό με ένα μείγμα από τον ίδιο του το ζωμό, μυρωδικά και αλέυρι και βουαλά το απλό πιάτο που σήμερα κοστίζει το ένα πέμπτο του βασικού μισθού.
Το επόμενο βασικό πιάτο που πρέπει να δοκιμάσει κανείς στη Σκύρο είναι το κατσικάκι λεμονάτο. Το κατσικάκι αυτό όμως δεν είναι ότι και ότι, μιλάμε για ένα εξελιγμένο κατσίκι στα βάθη των αιώνων! Αμέ! Μην μπορώντας τα κατσικάκια να βρουν πόσιμο νερό στο νησί άλλαξαν το ίδιο τους το DNA καταλήγοντας να πίνουν μόνο θαλασσινό νερό. Και το εν κατακλείδι συμπέρασμα είναι ότι το κατσικάκι λεμονάτο είναι λουκούμι! Ίσως να έφταιγε και το μαγείρεμα αλλά το κρέας έλιωνε στο στόμα και τα μάτια γούρλωναν σε ένδειξη ευχαρίστισης.
Σε επόμενη φάση θα σου πω πως γενικά πρέπει να δοκιμάσεις τα ντόπια κρεατικά μιας και στη Σκύρο έχουν παραγωγή και είναι όλα πεντανόστιμα. Φρέσκο ψάρι θα βρεις σε όλες τις ταβέρνες και εστιατόρια του νησιού σε λογικές τιμές κάτι που δεν το καθιστά απλησίαστο. Μην παραλείψεις να δοκιμάσεις τις παραδοσιακές τροχάδες, πιτάκια δηλαδή γεμιστά με χόρτα ή τραχανά, τη λαδόπιτα (κατά κόσμον τηγανόψωμο) και το ξυνοτύρι που είτε συνοδεύει τη λαδόπιτα είτε απογειώνει μια απλή χωριάτικη.
Από γλυκά θα βρεις τα παραδοσιακά αμυγδαλωτά, τα υπέροχα σουτζούκια (γλυκό από μούστο), το μέλι με την κερύθρα, το παστέλι και τα λουκουμάκια. Επίσης φρέσκο παγωτό ημέρας μούρλια!
Και όπως όλα τα ωραία έτσι και το ταξίδι αυτό έφτασε στο τέλος του. Οι ίδιοι οι ντόπιοι μου είπαν να ξαναέρθω στο καρναβάλι τους και το επόμενο καλοκαίρι να ξαναπάω για διακοπές. Και ελπίζω πραγματικά να καταφέρω να το κάνω! Γιατί είναι ένα νησί ακόμα όμορφο. Που σε υποδέχεται με απλότητα και σου προσφέρει μια γνήσια παραδοσιακή φιλοξενία - όχι διαμονή. Δεν μιλάμε για μια καλά προγραμματισμένη μηχανή τουρισμού, μιλάμε για ένα ελληνικό νησί σαν από παλιά.
Νησί της Σκύρου αν με ακούς μείνε όπως είσαι!
Κεντρική φωτογραφία: Antonela Binaj
Διάβασε ακόμη:
